Het zelfherstellend vermogen!
Al eeuwen is de mensheid bezig met gezondheid en ziekte en al net zo lang is bekend dat het menselijk organisme beschikt over een Vis Medicatrix Naturae. Dit betekent letterlijk: de geneeskundige, helende kracht van de natuur of de vitale lichaamskracht. Tegenwoordig wordt het omschreven als het zelfhelend of zelfherstellend vermogen van het lichaam, een innerlijke kracht die probeert lichaam en geest zo gezond mogelijk te houden.
Ieder organisme, maar ik bespreek hier voor het gemak alleen de mens, (het is immers al complex genoeg), beschikt over een natuurlijke neiging naar gezondheid. Al sinds ongeveer 400 voor Chr. ten tijde van de vader van de geneeskunde Hippocrates, bestaat de overtuiging dat deze natuurlijke neiging naar gezondheid en vitaliteit door de artsen moest worden ondersteund en bevorderd. Nu konden de artsen uit die tijd (én zelfs tot voor kort) ook niet veel meer dan dat, dus dat was niet zo’n gekke gedachte. De geneeskunde heeft zich inmiddels (na het in acht nemen van de hygiëneregels in het begin van de vorige eeuw) vooral op diagnostisch en technisch vlak spectaculair ontwikkeld, maar helaas is dat slechts nuttig voor een relatief beperkt aantal specifieke ziektes en aandoeningen.
Er blijven nog talloze klachten en aandoeningen over die (medisch) onverklaarbaar zijn en waar de huidige techniek ook geen raad mee weet. Deze grote groep patiënten zoekt dan zijn heil vaak in de para- of perimedische hoek en hoopt zo op een oplossing voor hun gezondheidsprobleem.
Hoe kunnen aspecifieke klachten zoals bijvoorbeeld beperkte mobiliteit, pijn of stijfheid in rug, nek, hoofd, schouders, benen, heupen of last van het spijsverteringsstelsel, hoofdpijn, migraine, whiplash, menstruatieproblemen, eczeem, astma, slaapstoornissen, depressies en oververmoeidheid worden genezen door het stimuleren van het zelfherstellend vermogen? Deze opsomming is overgenomen van een website van een therapeut die zegt niet op de klachten te werken maar deze te kunnen verhelpen door het zelfherstellend vermogen te stimuleren (?).
Wat is dat dan precies dat zelfherstellend vermogen? Wat wordt eigenlijk bedoeld met herstel als er wel klachten zijn, maar geen aantoonbare, medische afwijkingen? Waarvan moet je dan herstellen? Kun je eigenlijk wel herstellen van klachten of moet je gewoon stoppen met klagen? Is het zelfherstellend vermogen een ding of een proces? Hoe kun je dat stimuleren, waar zit de G-spot van dit systeem? Voor welke prikkels is dit systeem gevoelig? Kortom, vragen genoeg om te beantwoorden in dit artikel.
Het zelfherstellend vermogen van het lichaam bestaat wel degelijk en kan mijns inziens bezien worden vanuit vier verschillende aspecten: Ten eerste het primaire vermogen om zich in het algemeen te verweren tegen lichaamsvreemde stoffen en beestjes. Ten tweede het vermogen zich specifiek te verweren tegen die stoffen/beestjes als ze de natuurlijke barrière, gevormd door huid en slijmvliezen, eenmaal hebben weten te passeren. Deze eerste twee aspecten worden meestal gebruikt om de natuurlijke weerstand mee te beschrijven. Hoe stimuleer je dit? Waar zit de knop?
Ten derde het vermogen om weefselschade die kan ontstaan na een trauma (bijvoorbeeld na een fractuur, distorsie of ruptuur) te herstellen. Ten vierde resteert het vermogen om te herstellen van de dagelijkse (en eventueel sportieve) activiteiten en beslommeringen, zich uitend in vermoeidheid, pijntjes en eventuele gebruiksschade. Zie hier de vier pijlers van het zelfherstellend vermogen van de mens.
Het is zeer goed gedocumenteerd hoe dreigende binnendringers kunnen worden buitengehouden en als ze, onverhoopt maar onontkoombaar, eenmaal binnen in het lichaam terecht zijn gekomen, hoe ze dan onschadelijk worden gemaakt. Ook het proces van ziek worden door lichaamsvreemde stoffen of beestjes en hoe je daarvan herstelt is goed bekend en beschreven. De herstelprocessen na weefselschade zijn ook duidelijk en deze kennis wordt ook dagelijks gebruikt in de medische wereld. Immers je gaat niet voor niets 6 weken in het gips na een fractuur. Deze termijn is geen nattevingerwerk maar hier zit kennis achter. Hetzelfde geldt voor een sportarts die kan voorspellen dat een geblesseerde speler 4 weken aan de kant zal staan. Deze uitspraak is gebaseerd op kennis van de menselijke, natuurlijke herstelprocessen.
De herstelprocessen na gedane arbeid zijn wat lastiger te vatten, want er is niet echt sprake van grote schade of binnengedrongen beestjes, maar hier kunnen wel uitspraken over worden gedaan.
Het zelfgenezend vermogen kan ongunstig beïnvloed worden door allerlei factoren. Zo is van stressvolle periodes bekend dat hierdoor de weerstand afneemt. Ook is bekend dat de wondgenezing nadelig wordt beïnvloed tijdens stressvolle contexten. Ook factoren als bijvoorbeeld ‘slechte’ voeding, ongelukkig zijn, geen levensdoelen hebben, depressief en passief zijn en negatieve gedachten kunnen het zelfherstellend vermogen behoorlijk dwars zitten.
Wat hebben we nu? We hebben als mens een natuurlijke, in principe alom aanwezige neiging naar herstel en welzijn. Er bestaan factoren die deze neiging kunnen belemmeren. Moet je dan bij fysieke problemen deze herstelneiging, die er in principe altijd is en zal zijn, stimuleren óf moet je de belemmerende factoren er om heen verwijderen? Het ligt natuurlijk voor de hand om de belemmerende factoren te verwijderen en zo het basale welzijnsmechanisme de kans te geven zich te manifesteren.
Deze actie is des te logischer als je bedenkt hoe je in hemelsnaam een witte bloedcel kan stimuleren harder of beter te werken. Of hoe je een botcel, die via je DNA geprogrammeerd is bepaalde specifieke acties te ondernemen, kan stimuleren om sneller te delen of bot sneller aan elkaar te laten groeien. Of andersom hoe je oververmoeidheid, door het stimuleren van een abstract ding (het zelfherstellend vermogen), kan verhelpen?
Dus belemmerende factoren weghalen en de omstandigheden voor het herstel optimaliseren! Ontspan, beweeg, wordt fit en flexibel, eet gezond, rook niet, verzorg jezelf goed, wees optimistisch en zorg voor balans. Schade en wondjes genezen makkelijker, pijntjes en vermoeidheid verdwijnen als sneeuw voor de zon en je vitaliteit neemt toe. Zo herstel je gewoon zoals het hoort! Wees niet te ongeduldig, want herstellen kost gewoonlijk even wat tijd en aanpassing van je gedrag. Soms weinig en soms veel, afhankelijk van de schade of van het probleem. Niet gaan zoeken naar die G-spot om het zelfherstellend vermogen te stimuleren, want je zal ‘m nooit vinden! Schijnt vaker voor te komen bij G-spots.
